ปัจจุบัน … ผู้หญิงไม่ได้เป็นแค่แม่บ้านแม่เรือนเท่านั้น ผู้หญิงต้องออกไปทำหน้าที่ช่วยหาเงินมาเลี้ยงดูจุนเจือครอบครัว ในชีวิตจริง … มีผู้หญิงบางคนที่ใช้ชีวิตไม่ต่างกับละครน้ำเน่า ยอมเป็นนางเอกเรื่อง “จำเลยรัก” ที่โดนตบจูบ นอกจากจะต้องออกไปตรากตรำหาเงินมาเลี้ยงดูผู้ชาย (อสูร) และลูกด้วยความยากลำบากแล้ว ยังต้องทนทุกข์ทรมาน ถูกทำร้ายทั้งกาย วาจา ใจ ต้องยอมให้ผู้ชายเสพสุขบนความทุกข์ของตนเอง ทั้งถูกบังคับ ข่มขู่ ทำร้ายร่างกาย เพื่อรีดทรัพย์ออกไปเริงร่าสนุกสนานกับเพื่อนฝูง เล่นพนัน ปรนเปรอหญิงอื่น หากไม่ได้เงินก็จะซ้อม ชกต่อยจนผู้หญิงได้รับบาดเจ็บสาหัส ฟันหัก ดั้งจมูกยุบ ตาปูดบวม โหนกแก้มแตก ขาเป๋ ฯลฯ แต่ก็ยังต้องอดทนลากสังขารออกไปทำงานหาเงินและบอกเพื่อน ๆ ว่าลื่นหกล้ม เมื่อเกิดเหตุการณ์เดียวกันซ้ำ ๆ และบ่อยครั้งจนคนรอบข้างก็เริ่มสงสัยว่าทำไมลื่นล้มบาดเจ็บรุนแรงบ่อยมาก เมื่อทราบความจริงว่าผู้หญิงถูกทำร้ายร่างกาย ทุกคนจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่ไปแจ้งความ ทำไมยังต้องทนอยู่อย่างเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็น

กรณีดังกล่าว เรียกว่า สตอกโฮล์ม ซินโดรม (Stockholm Syndrome) เป็นปรากฏการณ์ทางจิตวิทยาที่ตัวประกันหรือบุคคลที่อยู่ในสถานการณ์ที่ถูกทารุณกรรมหรือถูกกักขังได้พัฒนากลายเป็นความผูกพันทางอารมณ์กับคนร้าย ซึ่งเป็นภาวะทางจิตใจที่ผู้หญิงยอมเป็นเหยื่อของผู้ชายที่เปรียบเสมือนอสูรที่ใช้ความรุนแรงทำร้ายร่างกายและจิตใจ แต่ผู้หญิงกลับรู้สึกเห็นใจและผูกพัน (Abusive Relationships) เพราะผู้หญิงใช้กลไกการเอาตัวรอด (Survival Mechanism) มีความสัมพันธ์ที่ผิดปกติและเป็นพิษ (Trauma bonding) เป็นความสัมพันธ์ที่มีการควบคุมทางจิตใจ (Manipulative Relationships) ผู้หญิงที่เป็นเหยื่อมักจะเป็นคนที่มีความภาคภูมิใจในตนเองต่ำ (Low Self-Esteem) มีความไว้ใจและการพึ่งพา (Trust and Dependency) จึงต้องยอมจำนน (Resignation & Giving Up) เพื่อหลีกเลี่ยงความขัดแย้ง ยอมคิดหรือทำทุกอย่างแบบที่ผู้ชาย (อสูร) ต้องการจนสูญเสียตัวตน (Loss of Self) เมื่อผู้หญิงคิดจะเลิกก็จะใช้วิธีตบจูบ (Love Bombing) หรือตบหัวแล้วลูบหลัง ทำซ้ำ ๆ จนกลายเป็นความผูกพันที่ยิ่งเหนียวแน่นมากขึ้น เพราะหลงผิดคิดว่าได้รับความรัก ทำให้ฮอร์โมนแห่งความสุขจากสารเคมีในสมองอย่างโดพามีน (Dopamine) หลั่งออกมา จึงไม่ต่างจากการถูกกระตุ้นด้วยสารเสพติดให้เข้าสู่ “วงโคจรการเสพติด” (Addiction to the Cycle) ซึ่งตรงข้ามกับ “Lima Syndrome” ที่ผู้ชาย (อสูร) จะเป็นฝ่ายเห็นใจผู้หญิงที่เป็นเหยื่อ จะคอยดูแลอย่างดี ไม่ให้ผู้หญิงหนีจากไปไหน

🎯แนวทางการรักษา : ส่วนใหญ่ผู้หญิงที่เป็นเหยื่อจะไม่ได้มาพบจิตแพทย์ด้วยตนเอง เพราะไม่คิดว่าเป็นปัญหา แต่ถ้าปล่อยให้ “รักเป็นพิษ (Toxic Relationship)” เรื้อรัง จะส่งผลเสียกระทบต่อสุขภาพร่างกาย อารมณ์ และจิตใจ เช่น อารมณ์แปรปรวน, ซึมเศร้า ฯลฯ ส่วนใหญ่ผู้หญิงจะมาพบจิตแพทย์เพราะมีคนใกล้ชิด เช่น ลูกที่มีปัญหาทางสุขภาพจิตมาขอรับคำปรึกษา เมื่อซักประวัติการเจ็บป่วยและประวัติครอบครัว จะได้ข้อมูลบรรยากาศและความสัมพันธ์ในครอบครัวแบบจำเลยรัก (Stockholm Syndrome) ซึ่งส่งผลกระทบกับลูกที่เติบโตมาแบบขาดรัก ไม่มั่นคงปลอดภัย มีการใช้ความรุนแรงเกิดความหวาดระแวงกลัว ฯลฯ ดังนั้น ผู้หญิงควรจะ

1. การให้ความสำคัญกับการดูแลตัวเอง (Prioritize Self-Care) ช่วยเสริมสร้างความภาคภูมิใจในตนเอง (Self-Esteem) เช่น การดูแลสุขภาพกาย อารมณ์ และจิตใจ, การจัดสรรเวลาส่วนตัวเพื่อทำกิจกรรมที่ชอบ, การสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้าง เป็นต้น
2. การทำจิตบำบัด เช่น Cognitive Behavioral Therapy (CBT) เป็นต้น เพื่อให้ผู้หญิงเข้าใจตนเอง มีภูมิคุ้มกันโลก และมีความพร้อมที่จะดูแลปกป้องตนเองและลูก ไม่ยอมเป็นเหยื่อ ไม่ให้ลูกเติบโตมากับบรรยากาศของครอบครัวที่ใช้ความรุนแรง ซึ่งจะส่งผลเสียกระทบต่อสุขภาพจิตของตนเองและลูก