เมื่อ ดร.วินธรอป เคลล็อกก์ (Dr. Winthrop Niles Kellogg) ต้องการทดลองว่า สภาพแวดล้อมในการดำรงชีวิตสามารถส่งผลต่อพฤติกรรมและพัฒนาการของสิ่งมีชีวิตได้หรือไม่ อย่างไร?

เขาจึงนำ “โดนัลด์” ลูกชายของตนเองในวัยเพียง 10 เดือนมาเลี้ยงร่วมกับ “กัว” ลิงชิมแปนซีเพศเมียอายุ 7 เดือน เพื่อดูการตอบสนอง การเรียนรู้ พฤติกรรม และพัฒนาการด้านต่างๆ เป็นระยะเวลา 5 ปี แต่การทดลองต้องสิ้นสุดและหยุดลงก่อนภายในระยะเวลา 9 เดือน เนื่องจากลูกชายมีพฤติกรรมที่เลียนแบบลิง พูดไม่ได้ ส่งเสียงร้องเหมือนเสียงลิง คลานเหมือนลิง มีท่าทางเหมือนลิง เมื่อไม่พอใจก็จะแสดงพฤติกรรมทางอารมณ์ที่ก้าวร้าวทั้งปล้ำและกัดอย่างโหดร้าย ในขณะที่ลิงกลับนั่งนิ่ง ไม่ซุกซน ชอบกอดจูบมนุษย์ เมื่อไม่พอใจก็จะแสดงพฤติกรรมทางอารมณ์ของสัตว์ที่ต่างกับมนุษย์

เมื่อการทดลองต้องยุติลง โชคดีที่ลูกชายเมื่อแยกไม่เลี้ยงร่วมกับลิงก็มีอาการดีขึ้น ต่างกับลิงที่โชคร้ายถูกนำไปอยู่ร่วมกับลิงตัวอื่นๆ ในสภาพแวดล้อมที่แตกต่างไปจากเดิมที่ไม่ใช่บ้าน ไม่มีความรักความอบอุ่น และยังถูกลิงตัวอื่นทำร้ายต้องอยู่ท่ามกลางความก้าวร้าวแก่งแย่งเพื่อความอยู่รอด ทำให้ลิงได้รับบาดเจ็บทั้งร่างกายและยังส่งผลกระทบต่อจิตใจที่ไม่สามารถปรับตัวกับสภาพแวดล้อมใหม่ได้ หลังจากนั้นไม่นานลิงตัวนี้ก็เสียชีวิต แม้จะถูกระบุว่าเสียชีวิตจากโรคปอดบวมก็ตาม ในขณะที่ลูกชายเติบโตขึ้นแต่กลับฆ่าตัวตายหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตไปได้ไม่นาน

การทดลองนี้ถูกวิพากษ์วิจารณ์เพราะเป็นการทดลองที่ผิดจริยธรรมที่ทำกับมนุษย์และสัตว์ แต่มันก็เป็น “บทเรียนที่มีค่า“ สำหรับคนที่เป็นพ่อและแม่ให้มีความรู้ความเข้าใจว่า นอกจากพันธุกรรมแล้ว สภาพแวดล้อม การอบรมเลี้ยงดู รวมทั้ง พฤติกรรมและการแสดงออกทางอารมณ์ของพ่อและแม่จะเป็น “แบบอย่าง” ที่ส่งผลต่อพฤติกรรม การแสดงออกทางอารมณ์ และพัฒนาการของลูก ดังนั้นหน้าที่ของพ่อและแม่ไม่ใช่แค่ให้ชีวิต แต่ต้องเลี้ยงดูไม่ใช่เฉพาะแค่ร่างกาย แต่ต้องเลี้ยงดูจิตใจให้ความรัก ความอบอุ่น สร้างความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย รู้สึกภาคภูมิใจในตนเอง (Self Esteem) ให้ลูกเป็นเด็กที่เติบโตเป็นคนที่มี “คุณภาพ” มีภูมิคุ้มกันโลก (มนุษย์) สามารถดำเนินชีวิตอย่างมีความสุขทุกวัน