ต้องยอมรับว่าที่ทำงานเปรียบเสมือนบ้านหลังที่สอง เพราะเราต้องใช้เวลานานกว่าครึ่งวันอยู่ในที่ทำงาน ถ้าได้ผู้ร่วมงานที่ดีก็มีความสุขสนุกสนาน แต่หลายคนเลือกผู้ร่วมงานไม่ได้ ต้องจำใจ “อดทน” เพื่อให้มีงานทำไปวันๆ ดีกว่าต้อง “ทนอด” ออกไปดิ้นรนหางานใหม่ แต่ความอดทนทำให้รู้สึกเครียดและเบื่อหน่ายที่ต้องร่วมงานกับผู้ร่วมงานที่มีนิสัยหรือพฤติกรรมลบ ที่เรียกกันว่า Toxic People เช่น
- - ชอบเอาดีเข้าตัว เอาชั่วให้คนอื่น
- - ชอบโยนความผิดและใส่ร้ายคนอื่น
- - ทำตัวพิการ หูหนวก ตาบอด ใบ้ ตีมึนเงียบ ไม่ทำงาน
- - สอดรู้สอดเห็น ... รู้ทุกเรื่อง … ยกเว้นเรื่องตัวเอง
- - เห็นแก่ตัว ของส่วนรวมคือของส่วนตัว ของส่วนตัวก็คือของส่วนตัว
- - ขี้เยอะ … ทั้งขี้ฟ้อง ขี้นินทา ขี้อิจฉา ขี้เกียจ ขี้ขโมย ขี้วีน ขี้เหวี่ยง ขี้ .....
- - ชอบแย่งงาน เอาหน้า แต่ไม่รู้ Ha+ Hell อะไรเลย
- - ไม่เก่ง แต่ทำตัวกร่าง อวดฉลาด ขโมยซีน
- - ออกจากบ้านร่างไม่พรุน แต่ออกจากที่ทำงานมีดปักเต็มหลัง … พรุนทั้งร่าง
- - Acting เก่ง ใช้เสียงสอง ตีหน้าเศร้า เล่าความเท็จ ฯลฯ
หลายคนจึงสุดจะทนจนต้องย้ายที่ทำงาน แต่แล้วก็หนีไม่พ้นเพราะทุกที่ก็จะมีคนที่เป็นตัวปัญหา ดังนั้นแทนที่เราจะต้องหนีปัญหา เราควรจะเรียนรู้การรับมือกับผู้ร่วมงานที่ทำตัวให้ “เจ้านายรัก แต่เพื่อน (เกลียด) ชัง” คือ
- ต่างคนต่างอยู่ หลีกเลี่ยงการมีปฏิสัมพันธ์ หรือ การปะทะกัน
- ต้อง “ตั้งสติ” เพราะความสงบจะสยบความเคลื่อนไหว ทำจิตให้สงบ มองอย่างเข้าใจว่า เขาคือตัวปัญหา เราต้องใช้ “ปัญญา” จัดการกับตัวปัญหา
- ต้องสื่อสารอย่างตรงประเด็น ระบุชัดเจนว่าเราไม่ชอบนิสัยหรือพฤติกรรมลบอะไร ไม่ใช่พูดแบบประชดประชันหรือพูดลอยๆ เช่น เลว หรือ เบื่อ แต่ควรพูดระบุชัดเจนว่า ฉันไม่ชอบที่เธอมาถามฉันว่าฉันกินข้าวหรือกินหญ้า เพราะเธอต้องให้เกียรติผู้ร่วมงาน ไม่เช่นนั้นฉันจะรายงานพฤติกรรมที่เป็นปัญหากับหัวหน้าและฝ่ายบุคคล
